Eerste maanden Azië

Ik bevind me nu al een kleine twee maanden in Azië en het leek me wel eens een keertje tijd om wat van me te laten horen. Het reizen is heel erg leuk tot nu toe, ik kan het iedereen aanraden om te doen. Je maakt de meest bizarre dingen mee, het eten is heerlijk en kost geen drol, het weer is – ondanks dat het nu nog het regenseizoen is – top (zelfs ik begin bruin te worden hier!), de omgeving is prachtig, je ontmoet elke dag wel weer nieuwe mensen en er is elke avond wel ergens een feestje te vinden.. een hele mooie ervaring dus tot nu toe.

De reis begon in Shanghai, waar ik samen met Elvin bij Joep zou aansluiten tijdens zijn rondreis door China. Het verschil met Nederland was gelijk gigantisch, want waar we in Nederland met onze vesten aan vertrokken daar kwamen we in China midden in de zwaarste hittegolf in jaren aan. Ook de stad zelf is uniek, laagbouw lijkt er niet te bestaan en de een na de andere wolkenkrabber wordt er uit de grond gestampt. Verder werd het me al snel duidelijk dat het beeld dat de meeste mensen van Chinezen hebben aardig klopt. Tijdens de metrorit van het vliegveld naar het centrum hing er een bord met “no-spitting” in de metro. Dit leek mij een vrij overbodige mededeling, maar het werd me al snel duidelijk waarom dit er hing; het geluid van schaamteloos diep gorgelende en tuffende mannen is, tezamen met het geluid van toeters, het meest gehoorde straatgeluid in China.

In Shanghai zijn we 3 dagen geweest, waarin we wat standaard sightseeing hebben gedaan en ’s nachts het uitgaansleven zijn ingedoken. Dit was ook totaal anders dan in Nederland. Waar wij normaal met een biertje in de hand ergens aan de bar gaan hangen of midden in de zaal onze mooie dansmoves showen, daar staan Chinese clubs volgebouwd met tafels vol met champagne, elk voorzien van twee bodyguards die het niet erg vinden om je af en toe even opzij te beuken als je te dicht in de buurt komt van een van de honderden VIP’s.

Na Shanghai was het tijd om de slaaptrein naar Yangshuo te nemen, een rit van 24 uur. Nu is men in Shanghai wel enigszins gewend aan westerlingen, maar buiten de stad was dit blijkbaar totaal anders. Bij binnenkomst in onze cabine werden we met grote ogen aangekeken en meisjes van 8 zaten stiekem foto’s van ons te nemen. Ook werd het me weer duidelijk hoe smerig Chinezen kunnen zijn toen een moeder de broek van haar zoontje omlaag trok, hem boven de afvalbak tilde en hem erin liet pissen, waarna ze de afvalbak weer vrolijk terugzette naast ons. Terwijl de wc 3 cabines verder was. Niet echt een aangename geur voor in de slaapkamer.

Uiteindelijk kwamen we na 24 uur trein en 3 uur hobbelbus aan in Xingping, een klein dorpje naast Yangshuo, wat er geweldig uitziet. Vergelijk de hele omgeving maar met Halong Bay, alleen dan op het vasteland (foto’s staan wel op m’n Facebook). Na twee dagen mountainbiken en bergbeklimmingen gingen we door naar Yangshuo, het backpackers walhalla van China. Hier zouden we, met een groep die we daar ontmoet hadden, nog eens vijf dagen doorbrengen die bestonden uit draften, modderbaden, mountainbiken, door de omgeving cruisen met scooters, zwemmen in de rivier en bergbeklimmingen, waarna de dagen standaard eindigden in de Monkey Jane’s rooftop bar met een hoop beerpong, buckets, slangenwijn en drankspellen met Chinezen. Yangshuo is echt een aanrader, mocht je ooit naar China gaan dan mag je het zeker niet overslaan!

Hierna gingen we via een nachtje Guilin (waar we Joep uitzwaaiden) en een nachtje Nanning de grens over naar Vietnam. Eerste punt was Hanoi, waar we in het backpackers’ hostel verbleven. Het verschil met China was best groot, want waar je in China bijna geen westerlingen tegenkomt, daar zie je ze in Vietnam overal. Hanoi zelf vond ik verder niet zo’n spannende stad (op het uitgaansleven na) en na 4 dagen was het tijd om een uitstapje naar Sapa te maken, wat bekend is om de rijstvelden in de bergen. Gelijk bij aankomst in Sapa stonden er tig hysterische vrouwen klaar die ons van alles wilden verkopen en ons de volle 12km zouden volgen tijdens onze trektocht door de rijstvelden. Dit bleek achteraf wel handig te zijn, want waar het mij wel slim leek om een paar bergschoenen te kopen, daar dacht Elvin het wel met z’n Nikies te kunnen doen, wat resulteerde in een hoop glijpartijen. Gelukkig stonden de vrouwen daarna voor hem klaar en waren ze bereid om 12km met hem hand in hand door de bergen te lopen(zie Facebook voor een foto ;)). Na een lange dag was het tijd voor een homestay met een heerlijke maaltijd en veel rijstwijn, waarna we nog een dag door Sapa zouden trekken om vervolgens de nachttrein terug naar Hanoi te nemen.

Gelijk bij aankomst in Hanoi gingen we door naar Halong Bay met een tour van het backpackers’ hostel. Terwijl iedereen normaal tijdens een Halong Bay tour voornamelijk veel sightseeing doet, stond deze tour in het teken van veel drinken en watersporten door de baai en op een privéstrand met 40 andere backpackers. Een groot gekkenhuis, ik kan iedereen aanraden deze tour ook te kiezen mocht je ooit in Vietnam belanden!

Na deze tour moesten we even twee dagen op adem komen in Hanoi, waarna we meegingen met de Buffalo Run naar Hoi An. De meeste reizigers slaan alles over tussen Hanoi en Hoi An, maar door deze tour hebben we een hoop mooie dingen gezien in de nationale parken ertussen. Zo hebben we ’s nachts door de jungle gelopen en wat wilde beesten (slangen, kameleons, ..) gespot, zijn we in een 31km grote grot gegaan, in de rivier wezen zwemmen, naar de Vinh Moc tunnels geweest, een bom zien ontploffen die nog is blijven liggen sinds de Amerikaanse oorlog in Vietnam en veel local voedsel gegeten. Na de parken kwamen we aan in Hue, waarvandaan we met een motortje naar Hoi An gingen over de befaamde Hai Van Pass, bekend van Top Gear. Dit is een weg door de bergen langs de kust en het was heel erg mooi om overheen te rijden. Hierbij hebbben we ook nog een ongelukje meegemaakt met een Duitser, die het presteerde om met 5km/h weg te slippen. Gelukkig viel de schade mee en konden we gewoon doorgaan.

Bij aankomst in Hoi An was het tijd om Elvin gedag te zeggen en bleef ik in m’n uppie over. Al snel ontmoette ik daar al weer een hoop andere mensen en we zijn dan nog een dag of 5 in Hoi An wezen plakken. Je kon daar voor 80.000 Dong (zo’n €2,50) onbeperkt drinken in de bar, dus de meeste dagen bestonden uit het uitbrakken bij het zwembad of op het strand en veel potjes pool en kaarten spelen. Hoi An zelf is ook een heel mooi stadje, als een van de weinige steden is het niet gebombardeerd tijdens de oorlog en het ziet er dan ook nog heel erg Frans uit. Ook zijn er zo’n 300 tailors te vinden, op elke straathoek zitten er wel 5. Heel erg bizar. De reden dat iedereen zo lang in Hoi An bleef plakken was het Full Moon festival dat in de stad zou plaatsvinden. De hele week waren kinderen verkleed als draken op trommels aan het slaan en herrie aan het maken ter voorbereiding op het festival, echter liep dit festival letterlijk in het water vanwege een tyfoon die voorbij kwam. De rivieren waren volledig overstroomd en aan de rand van het centrum waren alle straten volledig onbegaanbaar en het werd dan ook maar tijd om de reis te vervolgen naar Nha Trang.

Nha Trang is een kustplaats dat volledig overspoeld is met Russen. Gelukkig was het hier goed weer en konden we naar het strand, waar ik ben verbrand zoals alleen ik dat kan met allemaal gekke witte stipjes en vlekken op m’n zij, buik en rug. Ook zijn we hier wezen snorkelen wat ook wel heel erg gaaf was, ik zat er al aan te denken om mijn duikbrevet te gaan halen in Koh Tao maar na die dag ben ik er zeker van dat ik dat ga doen als ik Zuid-Thailand ga bezoeken. Tussendoor heb ik daar wat krokodil en slang gegeten(beide niet aan te raden) en zijn we nog een paar keer wezen stappen en vanuit Nha Trang ben ik samen met twee Nederlandse meisjes die ik in de bus naar Nha Trang had ontmoet met een motor naar Dalat gegaan via wat plaatsjes in het westen. Op een motor rijden door Vietnam was heel erg tof, het verkeer is zelfs in de wat kleinere steden een groot gekkenhuis en iedereen rijdt maar waar ie rijden wil.. spookrijden is er compleet normaal, gewoon de knipperlichten aan en veel toeteren en het komt wel goed. Ook duikt iedereen gewoon overal tussen, voorrangsregels zijn er niet. Was in het begin wel even wennen maar na een dag gedroeg ik me al als een echte Vietnamees, continu de toeter indrukkend en overal tussendoor zigzaggend op de verkeerde kant van de weg.

We hadden twee Vietnamese tourguides mee die ons van alles lieten zien tussendoor, zo zijn we langs watervallen gegaan, vissersdorpjes, larvenkwekerijen, hebben we gezien hoe ze bamboobootjes maken met koeienstront, veel verschillende plantages bezocht, op een zwaar olifant gezeten en nog veel meer. Veel plaatsen hier worden amper bezocht door toeristen en het was wel leuk om eens te zien hoe de ‘echte’ Vietnamezen leven. Het was ook wel grappig om met de Vietnamese tourguides te drinken, na 3 biertjes kunnen ze al bijna niet meer op hun poten staan. Uiteindelijk eindigde de trip in Dalat, waar koud en regenachtig was en niet zo veel te doen is op een gek op Alice in Wonderland gebaseerd huis na.

Na Dalat was het tijd voor het volgende kustplaatsje, Mui Né, waar we een paar dagen gechilled hebben op het strand, wat beachclubs hebben bezocht en de zandduinen hebben bekeken. Vervolgens was het tijd om naar Saigon te gaan, wat voor veel mensen de laatste stop is in Vietnam en hier kwamen we dan ook een hoop mensen tegen die we elders in Vietnam al waren tegengekomen. Hier zijn we dan ook 5 dagen gebleven en zijn we onder andere naar het indrukwekkende War Remnants museum geweest, waar ze ongecensureerde beelden van de Amerikaanse oorlog in Vietnam lieten zien van Arent Orange slachtoffers, bombardementen, martelmethoden etc.. Vrij ziek om te zien.

Tot slot hebben we nog een klein uitstapje naar de Mekong Delta gemaakt, waar we een beetje door de delta en wat riviertjes hebben gevaren en ratten en kuikens hebben gegeten. Vooral de rat is smakelijker dan je zou denken, net kippenvlees. Kuiken ziet er ook wel fraai uit op de barbecue met kop en al, zal er een foto van op Facebook zetten. De kikker die er ook lag hebben we maar overgeslagen. Na terugkomst in Saigon was het tijd voor een laatste avondje stappen in Vietnam. Samen met een Duitser waarmee ik de afgelopen weken ook veel mee heb gereisd kwam ik om half 6 thuis en we moesten beiden een vlucht hebben rond kwart over 11 en hadden afgesproken elkaar te wekken als we om 8 uur nog niet wakker zouden zijn zodat we om half 9 de taxi konden pakken naar het vliegveld. Nu schrok ik echter pas iets na tienen wakker en hij lag ook nog te ronken, dus trapte ik hem wakker en hebben we als een idioot onze tassen gepakt en in een taxi gesprongen, we legden uit dat we haasten hadden aan de taxichauffeur en gaven hem een goede fooi, waarna hij als een gek naar het vliegveld reed. 5 minuten voordat de check-in sloot kwam ik aangerend en ik mocht nog net mee op het vliegtuig naar Bangkok, waar ik nog half dronken en met trillende handjes Vietnam mee uitvloog. Mooi einde van een mooi land!

Nu zit ik al een paar dagen bij m’n nicht in Bangkok en vanavond vlieg ik samen met haar naar Phuket om het einde van het vegetarische festival te vieren. Google het maar even voor wat fraaie foto’s van wat me te wachten staat, ben heel erg benieuwd. Daarna vlieg ik naar Chiang Mai en ga ik Noord-Thailand bekijken en zoals de planning er nu naar uit ziet zal ik daarna Laos, Cambodja en Zuid-Thailand nog bezoeken, wat ongeveer tot het einde van het jaar zal duren zoals ik het nu uitgestippeld heb. Al verandert de planning nogal vaak de laatste tijd dus wie weet is het over een paar dagen weer compleet anders ;). Zal zo ook nog wat beelden bij het verhaal toevoegen via Facebook, dan zijn jullie weer helemaal up to date. De groeten :)